Rozsyłanie zaproszeń na ślub ma długą tradycję, którą można liczyć aż od Wieków Średnich. Bezdyskusyjny jest fakt, że większość ludzi wówczas żyjących nie umiała pisać, stąd też pisemne zaproszenia ślubne były przywilejem klas wyższych.
Pozostałych ludzi często powiadamiano ustnie przez gońców i heroldów. W ludowych obyczajach przyszła mężatka zapraszała na zaślubiny i
wesele osobiście. Wieloletni monopol szlachty w spisywaniu zaproszeń ślubnych sprawił, że do dziś dnia istnieją pewne rygorystyczne zasady ich tworzenia.
Znany jest fakt, iż język
francuski przez trzy stulecia (od panowania Króla Słońce) był językiem klas wyższych. Arystokracja wielu krajów posługiwała się nim biegle, tak jak kiedyś językiem łacińskim. Francuski wpasował się do wielu dziedzin życia, w tym do kontaktów dyplomatycznych i sztuki pisania listów. Stąd niedziwne jest, że do teraz na zaproszeniu na ślub pisze się na końcu cztery literki: R. S. V. P.. Najczęściej ludzie nie zdają sobie sprawy, cóż ten skrót znaczy i dlaczego się go tam zostawia.
Ten
odsyłacz do wpisu przybliży Ci więcej informacji na prezentowany temat, który tak niesamowicie Cię zainteresował i zwyczajnie wciągnął.
Wszystkim dociekliwym rozjaśniam: oznacza on francuskie zdanie „respondez s’il vous plait”, czyli „proszę odpowiedzieć”. Pod należy zamieścić dane kontaktowe, których zaproszona osoba ma użyć, by zaakceptować lub odrzucić
zaproszenie.