Ustawa dotycząca broni palnej z dn. 21-go maja 1999 r. określa ją jako broń, która może miotać pociskami przy pomocy energii gazów, które wytworzyły się na skutek wybuchu materiału miotającego.
Na takiej bazie tego
typu broń dzieli się na lufową albo rakietową.
Kiedyś przedszkola były powszechne. Jedni to wspominają, inni oczywiście nie, tego rodzaju państwowe placówki, na jakich jakość usług niewielu zwracało uwagę. Z pewnością były darmowe i w sumie każde dziecko tam uczęszczało, więc nie było wygórowanych wymagań.
Do korzystania z mnóstwa typów broni (w tym także broni palnej) na własny użytek wymagane jest uzyskanie szczególnego zezwolenia. Nie jest to jednak ani proste, ani szybkie. Wymagane jest m.in. zdanie egzaminów z teorii oraz praktycznych. Trzeba wykazywać się bogatą znajomością prawa w kontekście rozporządzenia o broni i amunicji. Poza tym należy przedstawić wiarygodny powód tłumaczący chęć posiadania broni, mieć ukończone 21 lat, zamieszkiwać stale na terenie Polski, mieć całkowite zdolności do czynności prawnych, a także dotyczących dobrego stanu fizycznego i psychicznego. Poza tym trzeba uzyskać pozytywną opinię lokalnego komendanta policji oraz naturalnie posiadać tzw czystą kartotekę. Wniosek o zezwolenie na użytkowanie między innymi broni takiej jak broń palna trzeba złożyć do miejscowego komendanta.
Do tego rodzaju uzbrojenia trzeba zaliczyć m.in. pistolet czy też karabin. Oczywiście wymienione kategorie dzielą się na swoje podtypy, np. karabinek pneumatyczny czy też lekki karabin maszynowy.
